وقتی که پشت فرمان نشسته ام

و سر ت را روی شانه هایم میگذاری

ستارگان از مدارشان می گریزند

و آرام فرود می آیند

تا بر شیشه سرسره بازی کنند

و ماه  فرود می آید تا بر شانه ات بنشیند

دراین هنگام حرف زدن زیباست

وسکوت هم .

حتی گم شدن درجاده های زمستان

و راه های پرت بی تابلو هم دلپذیرست